Sołectwo Bycina - Sołectwo

Wioska o powierzchni 1469,44 ha, położona wokół ważnych szlaków drogowych i wodnych.

Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z epoki neolitu a następnie z okresu kultury łużyckiej i przeworskiej. W otoczeniu jezior i lasów mieszka niespełna 1000 mieszkańców Byciny.

Korzystne położenie oraz aktywność mieszkańców stanowi historię tej wioski.

Werner Wieszok - tropiciel i pasjonat historii Byciny - "Bycina to brzmi dumnie"

Bycina to ludowe określenie miejsca przeprawy przez rzekę.

Towarzyszące historii Byciny określenia przypisujące jej nazwę bydłu, pastwiskom czy roślinom są kłamstwem.

Trudno doszukiwać się korzeni miejscowości powstałej w średniowieczu w innych źródłach niż czeskie. Należeliśmy wówczas do państwa Czeskiego, byliśmy pod wpływami kościoła czeskiego, mamy czeskich Świętych, w kościołach znajdujemy czeskie teksty np Kamieniec, spotykamy bardzo wiele nazwisk identycznie brzmiących, stosujemy powszechnie w naszym języku wspólne wyrazy i określenia.

Kilkanaście lat temu pierwszy raz znalazłem miejscowość BÝČINA koło Kneżmostu, Okres Mlada Bolesłav, kraina Czeski Raj. Odwiedziłem tę wioskę, ale to miejscowość zbyt mała na partnerstwo jak mi się wtedy wydawało. Około 15 domów, 36 mieszkańców, waląca się kapliczka, co ważne miejscowość leży nad potokiem Bycińskim. Istnieje również miejscowość Bacina w Chorwacji. To zespół jezior, wodospadów, tam i zapór - ok 30km na południe od Makarskiej (nazwa zbliżona i występuje tu ścisły związek z wodą a język chorwacki jest mieszanką czeskiego i śląskiego). Niedawno odkryłem też staw rybny w Czechach, ok 80km na zachód od Brna, koło miejscowości Jamne.

Co ciekawe na jakimś czeskim forum znalazłem wpis "a nasza BÝČINA (to odnosiło się do w/w stawu rybnego) to nazva lidova hlućne prechrady" jestem po rozmowie z zaprzyjaznionymi słowakami i wszyscy tłumaczą tekst jako głośne przeprawy albo głośna zapora.

Nasza Bycina przed setkami lat prawdopodobnie znajdowała się bliżej koryta rzeki Kłodnicy, świadczą o tym ślady osadnictwa, które opisuje w kronice o. Karch - kamilianin z Taciszowa a potwierdza to również Georg Cebulla nasz rodzimy historyk. Jak dodaje, Klodnitz była bardzo niespokojną rzeką i w pobliżu Byciny jeszcze w XVIIIw istniało 5 jezior. Dzisiejszy przebieg i wygląd Kanału Gliwickiego zawdzięczamy wielu modyfikacjom koryta i całej doliny Kłodnicy. W średniowieczu przekroczenie, a właściwie przeprawienie się na drugi brzeg rzeki wymagało specjalnego miejsca i takim miejscem była Bycina.

Osada w której można się było przeprawić na południe.

pomnik_572

Tu, gdzie stoi ten pomnik, mieszkańcy Byciny oddawali hołd poległym na I wojnie światowej. Żołnierze którym udało się powrócić z zawieruchy wojennej, oraz krewni i bliscy poległych, postanowili uczcić pamięć o ofiarach tej wojny, budując im pomnik. Usytuowanie pomnika nie było przypadkowe, tu bowiem od zarania wioski znajdował się jej punkt centralny. Pomnik, jaki pomimo trudnego okresu lat powojennych zdołano wybudować był okazały. Centralnym elementem był kilkumetrowy obelisk zwieńczony „Krzyżem Żelaznym”, po bokach znajdowały się marmurowe tablice z nazwiskami poległych, (nazwiska te można znaleźć na nowych szklanych, podświetlanych tablicach w kapliczce św. Jana Nepomucena), całość opasało stalowe, kute ogrodzenie.

Uroczystego poświecenia dokonał, w niedziele 10 lipca 1927 roku, w czasie sprawowania mszy polowej w tym miejscu, proboszcz Ks. Karol Schittko. Po wybuchu II wojny światowej liczba poległych żołnierzy znacznie wzrosła, nie zdołano już ich nazwisk wpisać na pamiątkowe tablice, gdy Armia Radziecka wkroczyła do Byciny 26 stycznia 1945 roku i zniszczyła m.in. obelisk. Resztki pomnika zostały ostatecznie zniszczone pod koniec lat sześćdziesiątych w ramach komunistycznego programu zacierania kultury śląskiej. Już tylko garstka najstarszych mieszkańców pamięta jego pierwotny wygląd.

Aby jedynym niemym świadkiem tej historii nie pozostało rosnące obok drzewo, ten tekst i od czasu do czasu zapalona świeczka niech da nadzieje że nie wszystko przepadło w mrokach zapomnienia, a w czytających te słowa powstanie pomysł na coś nowego.

	Bycina od 1945 r.
Bitschin do 1935 r.		Fichtenrode od 1936 do 1945 r.

1263 - Pierwsza udokumentowana wzmianka o Bycinie. Właścicielami Byciny jest ród Libeimsky - Kolowrot.

1676 - Nowy właściciel hrabia Colonna buduje letnią rezydencję i drewnianą kaplicę.

1685 - Bycina i posiadłość zostają sprzedana Albertowi Leopoldowi Tenczyńskiemu.

1700 - Ukończenie rozbudowy zamku.

1706 - Poświęcenie kaplicy zamkowej.

1736 - Klęska głodu spowodowana trwającymi 73 dni ulewnymi deszczami.

1767 - Pożar w zamku. Kolejni właściciele wioski i zamku rodziny; Sobel, von Strachwitz.

1780 - Wybudowanie szkoły. Uruchomienie wielkiego pieca - oddział Huty Królewskiej.

1784 - Pożar w Zamku. Nowy właściciel gen. August von Werner funduje pomnik św. Floriana.

1794 - Hrabia Henryk Sherr Toss właścicielem zamku i fundatorem kapliczki św. Jana Nepomucena.

1795 - Właścicielem wioski i zamku zostaje Karol Erdman von Larisch.

1805 - Otwarcie kanału Kłodnickiego.

1815 - Klęska głodu i epidemia tyfusu.

1837 - Zamek własnością książąt Hohenlohe Oehringen.

1865 - Powstanie posterunku Policji, Nadleśnictwa i Departamentu Hutniczego.

1872 - Otwarcie Urzędu Stanu Cywilnego. Rodzina Tomaszewskich przekazuje teren pod cmentarz.

1880 - Otwarcie Poczty. Powstanie drugiej szkoły w Bycinie.

1887 - Powstanie Ochotniczej Straży Pożarnej.

1903 - Okres klęsk żywiołowych; ostra zima, powodzie wiosenne

1920 - Działa chór mieszany "Cecylia".

1923 - Rozpoczęcie ćwiczeń drużyny bejsbolowej "Deutsche Jugendkraft".

1926 - Zelektryfikowanie Byciny.

1931 - Przelot sterowca "Graf Zeppelin" nad Byciną